PİşMANİYE: YEMEYEN PİşMAN
— 01 Mayıs 2007RECEP KöKTÜRK İzmit marmara Bölgesinin denizi ile sanayisi ile boy gösteren ve ülke ekonomisini besleyen önde gelen illerimizdendir.İzmite uğrayan veya misafir olanların vazgeçemedikleri bir tatlılıdır pişmaniye; gelişen teknolojinin imkanları ile çeşitlendirilmiş vaziyette insanlığın beyenisine sunulmuştur.Bizlerde izmite yolu düşenleri bilgilendirme amacı ile pişmaniyeyi tanıtalım dedik tanısınlar pişmanmı olur yoksa memnunmu kalırlar bilmeyiz¦.
Pişmaniye, ana maddeleri şeker, un ve yağ olan, yapımı ustalık gerektiren, yapıldıktan sonra tel tel olan kendine özgü bir tatlı çeşididir. Kavrulmuş una kaynamış şekerin yedirilmesi ilk bakışta kolay gibi görünse de, küçük bir yanlışlıkla tüm emek ve harcamalar boşa gidebilir. Çivrede pişmaniye adının buradan kaynaklandığı öne sürülür. Teknoloji pişmaniye imalatını ne kadar kolaylaştırmış olursa olsun, bu tatlının yapımı hö¢lö¢ ustaların maharetine muhtaçtır. Pişmaniyenin nasıl yapıldığına gelelim. şeker ve sudan oluşan karışım bir kazanda 165 dereceye kadar kaynatılır. Kaynamış şeker soğutma tazgahlarına dökülür
şeker soğutma tezgahlarında soğuyup yavaş yavaş macun halini alır.
Macun halini almış şeker daha sonra beyazlatma işlemine tabi tutulur. Eski zamanlarda ustanın şekeri demir bir çubuğa asarak uzata uzata yaptığı beyazlatma işini, günümüzde özel beyazlatma makineleri yapmaktadır. Bu işlem bittiğinde şeker büyük bir sakıza benzer.
Diğer yandan un ve yağdan oluşan ve bir kazanda 7-8 saat pişen özel hamur, pişmaniyenin çekileceği büyük tepsiye belli bir miktar yayılır. Bu özel hamura pişmaniyeciler Miyhane adını verirler.
Halka haline getirilmiş ve hamur ile karıştırılmış şeker çekilerek açılmaya başlanır.
şeker, esnedikçe ve tepsi genişliğinde açıldıkça katlanıp tekrar açılır. Bu işlem, hamur kaybolana (hamurun şekere yedirilmesi) ve şeker tel tel ayrılana kadar (yaklaşık 15-20 dakika) sürer.
Hamurun zamanla şekeri tel tel ayırıp, kendisinin kaybolması, çekimi izleyen kişiler tarafından şaşkınlıkla ve ilgiyle izlenmektedir.
şeker tel tel ayrılıp hamur kaybolduktan sonra artık “pişmaniye” olmuştur. 2 usta tarafından karşılıklı çekilerek koparılan pişmaniye halkası, soğutma tezgahlarına serilerek soğutulur.
Eskiden pişmaniye ustalar tarafından elle çekilirdi. Günümüzde ise özel makinelerle çekilmektedir.
Çikilen pişmaniyenin bir kısmı tel tel yemekten hoşlananlar için o şekilde paketlenirken, büyük bir kısmı sade, kakaolu ve şamfıstıklı olarak özel fincanlar ile top haline getirilir. Pişmaniyenin top şekli yeme kolaylığı sağlaması açısında daha çok tercih edilmektedir.
Yalnız şunu belirtmeden geçemiyeceğim pişmaniyenin yapılışını seyrederken insanın kemalat eğitimi arasında bir köprü kuramadan geçemedim insanın nefisle vuruşa, vuruşa şeytanla çarpışa ,çarpışa veya onların uzantıları yaşam zorluklarıyla boğuşa ,boğuşa ahlaki ve manevi donanımlar kazanmasıyla şekerin unun ve yağın ustanın elinde yoğrula yoğrula bir müddet sonra çekile çekile lif lif olan hamurun zaman içersinde kaybolup buharlaşıp şekere yerini bırakması bana nefse yavaş yavaş enjekte edilen güzelliklerin zaman içersinde ham insandan mükerrrem bir insan ortaya çıkması gibi yani Mevlananın tabiri ile yanmak ve pişmek, olmak davası¦..BİLMİYORUM PİşMANİYE ALANLAR VEYA YİYENLER BİRDE BöYLA TEFEKKÜR ETSE NASIL OLUR ACABA¦¦
1 Comment
izmitte nasıl yapıldığını ayrıntılı anlatın yoksa sizi ne yapaım orasını siz
düşünün hahhahahahahahahahahahahahahahahhahahahahahahah